پس از این كه 'انور ابراهیم' رهبر حزب 'عدالت مردم' و یكی از مهمترین چهره های مخالف دولت، در مصاحبه خود با روزنامه آمریكایی 'وال استریت ژورنال' از برقراری روابط دیپلماتیك با رژیم صهیونیستی حمایت كرد، بسیاری از احزاب سیاسی فعال در جناح ائتلاف حاكم و همچنین مخالف دولت با انتقاد از این اظهارات، موضوع رابطه با صهیونیست ها را از جمله خطوط قرمز فعالیت های خود قلمداد كردند.

در این پیوند 'نیك عبدالعزیز نیك' رهبر حزب اسلام گرای مالزی (پاس) كه به عنوان یكی از احزاب مخالف دولت ائتلافی به شكل بالقوه متحد انور ابراهیم در رقابت های سیاسی این كشور به شمار می آمد، در جریان مذاكرات خود با ابراهیم با انتقاد شدید از مواضع اخیر وی در سوم اسفندماه جاری اعلام داشت كه حزب متبوعش به هیچ وجه حكومت نامشروع اسراییل را به رسمیت نشناخته و حزب پاس به خاطر حضور در ائتلاف مخالفان دولت، اصول خود را به حراج نخواهد گذاشت.

گفتنی است كه انور ابراهیم پس از مصاحبه جنجالی خود در ششم بهمن ماه، در سفرهای تبلیغاتی و انتخاباتی خود به مناطق مختلف مالزی با واكنش ها و اعتراضات شدید مردمی مواجه بوده است. از جمله اینكه در اوایل اسفند ماه شمار قابل توجهی از مردم ایالت 'جوهور' در جنوب مالزی با اعتراض شدید به حمایت علنی انور ابراهیم از صهیونیست ها با پرتاب سنگ و چوب از وی استقبال كردند.

** نگاهی به صف بندی مخالفان دولت ائتلافی باریسان نشنال

.......................................................................................

با وجود برخی اختلافهای سیاسی و حتی مذهبی در نزد مهمترین گروه های مخالف دولت، 'ائتلاف برسیه' یا ائتلاف پاك متشكل از احزابی چون تشكل اسلام گرای 'پاس'، حزب اقدام مردمی 'داپ' و حزب عدالت مردم در آستانه انتخابات پارلمانی سال 1387 شكل گرفت تا به عنوان مهمترین ائتلاف اپوزسیون در سال های اخیر، سازمان مالایی تبارهای متحد موسوم به 'آمنو' را پس از پنج دهه از قدرت به زیر بكشد.

با وجود خیز بلند مخالفان دولت در انتخابات سال 1382 كه با كسب كرسی های پارلمانی قابل توجهی توانسته بودند اكثریت دو سوم نمایندگان حزب آمنو را از چنگ این تشكل سیاسی خارج كنند، مخالفان متحد در ائتلاف برسیه نتوانستند به موفقیت چندانی در انتخابات سال 1387 دست یابند و این در حالی بود كه پیش بینی می شد آنان بتوانند موفقیت گذشته خود را تكرار كرده و حتی توسعه بخشند.

با گذشت بیش از سه سال از انتخابات پارلمانی، فضای كنونی مالزی متاثر از رقابت های شدیدی است كه انتخابات اواخر سال آینده را نشانه رفته است. 'نجیب تون رزاق' نخست وزیر مالزی، بر اساس قانون تا پیش از ماه مارس سال 2013 (اسفند ماه 1391) بایستی دستور برگزاری انتخابات را صادر كند و بر مبنای عرف سیاسی انتظار می رود كه حتی انتخابات در تاریخی زودتر از این موعد برگزار شود.

در فضای سیاسی كنونی مالزی رهبران مخالف دولت همچنان سعی دارند تا با ائتلاف با یكدیگر، حزب مالایی تبارهای متحد و چند حزب كوچكتر را كه در قالب اتحاد 'باریسان نشنال' قدرت را در دست گرفته، با چالش روبرو سازند و بعد از چندین دهه قدرت را از آمنو باز ستانند. در این میان موضوعات گوناگونی از قبیل نحوه مدیریت اقتصادی، بحران های فرهنگی، مسائل سیاسی و اجتماعی و... به دست آویز قدرت نمایی یا تضعیف جایگاه احزاب رقیب بدل گشته است.

یكی از مهمترین مولفه هایی كه در رقابت های سیاسی دوره اخیر مالزی و بر بستر سیاست خارجی مطرح بوده، بحث روابط با رژیم صهیونیستی است كه با توجه به حساسیت های جامعه این كشور به برچسبی برای حملات سیاسی متقابل بین چهره ها و گروه های رقیب به كار می رود.

** مواضع مالزی در قبال مساله فلسطین

...........................................................

مالزی از جمله مهمترین كشورهای اسلامی است كه با وجود دوری جغرافیایی از كانون درگیری ها و اختلافات اعراب و اسراییل بشدت در زمینه حقوق انسانی و بین المللی فلسطینیان و نیز تجاوزگری های اسراییلی ها حساس بوده و در سال های اخیر از هر فرصتی و امكانی برای حمایت از موضع مردم مظلوم فلسطین بهره گیری نموده است.

پشتیبانی صریح مقامات مالزیایی از تلاش های 'محمود عباس' رییس تشكیلات خودگردان برای عضویت فلسطین در سازمان ملل و انتقاد شدید وزیر امور خارجه مالزی از تصمیم آمریكا برای وتوی درخواست عضویت فلسطین در سازمان ملل در اوایل مهرماه سال جاری نمودی از حمایت های مالزی از مواضع فلسطینی ها بوده است.

همچنین اعزام كاروان های متعدد امداد رسانی از مالزی به سمت سرزمین های فلسطینی و برگزاری سمینارها و نشست های مختلف برای دفاع از حقوق مردم فلسطین كه با حمایت چهره های مطرح سیاسی در این كشور صورت می گیرد تاییدی دیگر بر این مدعا است.

در مقابل، هر چند برخی نهادها و شركت های خصوصی اسراییلی و مالزیایی در طول سال های گذشته با یكدیگر به شكل مستقیم یا غیر مستقیم روابط تجاری برقرار كرده و خطوط رابطه بسیار محدودی بین صهیونیست ها و مالزیایی ها به وجود آمده، اما دولت كوالالامپور همواره از ایجاد روابط دیپلماتیك با رژیم اشغالگر قدس خودداری كرده و این موضوع در شمار خطوط قرمز سیاسی در مالزی به شمار می رود.

** موضوع رابطه با اسراییل در رقابت های سیاسی مالزی

....................................................................

با توجه به آنچه گفته شد مولفه مواضع گروه ها و شخصیت های سیاسی در خصوص رابطه با صهیونیست ها اهمیت خاصی می یابد تا جایی كه برخی احزاب مخالف دولت از این حربه برای به چالش كشیدن رقیبان حاكم بر كشور نیز بهره جویی كرده اند.

در اوایل آبان ماه سال جاری صدور مجوز ورود برای یك ورزشكار صهیونیست كه بر خلاف قوانین مالزی صورت گرفته بود، موجب انتقاد های شدیدی از برخی مسوولان دولتی در رسانه های مالزی شد و وزیر صنایع و بازرگانی خارجی را برای پاسخگویی به سوال نمایندگان منتقد پارلمان كشانید.

در این رابطه پایگاه خبری وابسته به حزب اسلام گرای پاس اعلام داشت كه دولت علاوه بر موضوع صدور روادید برای برخی اتباع رژیم صهیونیستی، بایستی درباره استقبال وزیر سابق بازرگانی این رژیم از قصد برخی مسوولان سیاسی مالزی برای مبادلات تجاری با این رژیم پاسخگو باشد.

از سوی دیگر در واكنش به اظهارات اخیر انور ابراهیم در زمینه حمایت از برقراری روابط با رژیم صهیونیستی، نجیب تون رزاق با انتقاد شدید از این اظهارات و با اشاره به اصول پابرجای سیاسی و دیپلماتیك در زمینه به رسمیت نشناختن اسراییل، اعلام داشته است كه مقامات فلسطینی همیشه از موضع دولت مالزی در حمایت از آنان آگاه بوده و این حمایت تداوم خواهد داشت.

همچنین 'ماهاتیر محمد' نخست وزیر پیشین مالزی، (بین سال های 1361 تا 1383) كه پدر اصلاحات اقتصادی این كشور در سال های اخیر خوانده می شود، رهبر مخالفان دولت را دست نشانده آمریكا و اسراییل خواند و گفت كه آنها درتلاش هستند با توطئه و حمایت از انور ابراهیم رژیم مالزی را تغییر دهند.

نخست وزیر اسبق مالزی در گفتگو با پایگاه خبری 'مالزین اینسایدر' با اشاره به اظهارات اخیر انور ابراهیم در حمایت از امنیت اسراییل عنوان داشته كه آمریكا امیدوار است با قدرت گرفتن مخالفان دولت رابطه دیپلماتیك مالزی با اسراییل برقرار شده و این كشور از سیاست خود در حمایت از ملت فلسطین فاصله بگیرد. این سیاستمدار كهنه كار همچنین ابراز داشته است كه بر خلاف انور ابراهیم دولت فعلی رابطه خوبی با آمریكا نداشته و در مقابل تعامل نزدیكی با چین و روسیه دارد و همچنین در صحنه بین المللی از سیاست های آمریكا علیه ایران پیروی نمی كند.

به گمان بسیاری از ناظران تحولات این كشور، اعلان مواضع این چنینی از سوی یكی از مهمترین رهبران مخالف دولت ضربه ای سهمگین به اردوگاه مخالفان دولت حاكم به شمار می آید كه بیش از پیش شكاف های موجود بین احزاب اپوزسیون را آشكار می كند.

هر چند انور ابراهیم برای بازیابی موقعیت تخریب شده خود در مذاكره با رهبر حزب اسلام گرای پاس به عنوان متحد بالقوه سیاسی اش، اعلام داشته كه مواضع وی در خصوص به رسمیت شناختن اسراییل و برقراری روابط با رژیم صهیونیستی منوط به رعایت حقوق فلسطینی ها و پایبندی صهیونیست ها به مصوبات سازمان های بین المللی در این خصوص بوده است، اما به هر ترتیب تضعیف جناح احزاب مخالفان دولت به واسطه این اظهارات اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.

نكته جالب توجه در این زمینه این كه صهیونیست ها در سال های اخیر با وجود تمامی فعالیت های تبلیغاتی و رسانه ای برای تغییر چهره این رژیم در نزد افكار عمومی كشورهای مختلف، همچنان در قالب اشغالگرانی متجاوز به چشم می آیند كه برقراری روابط دیپلماتیك نیز با آنان به شكل اتهام و برچسبی سیاسی در میان گروه های رقیب در بسیاری از كشورهای اسلامی به كار گرفته می شود.

تحقیق**م.م.ك**1358